ماده ۳۸۵ قانون مدنی – تحلیل ماده

زهرا شریفی

ماده ۳۸۵ قانون مدنی

اگر مبیع از قبیل خانه یا فرش باشد که تجزیه آن بدون ضرر ممکن نمیشود و به شرط بودن مقدار معین فروخته شده ولی در حین تسلیم‌ کمتر یا بیشتر در آید در صورت اولی مشتری و در صورت دوم بایع حق فسخ خواهد داشت.

 

تحلیل ماده ۳۸۵ قانون مدنی

✍ خیار این ماده خیار تخلف از شرط صفت است. در این نوع خیار امکان الزام طرف قرارداد به ایفای تعهد وجود ندارد. قانوناً حق فسخ مستقیم برای دارنده آن ایجاد می گردد. این خیار در جایی است که مورد معامله عین معین باشد.

▪︎ عبارت”از قبیل” ظهور در تمثیلی بودن مصادیق مندرج در ماده دارد. واژه های خانه و فرش از باب مصادیق غالب نام برده شده است. بنابراین هر مالی که بدون ضرر قابل تجزیه نباشد مشمول ماده می شود. 

▪︎ هدف از فسخ در معاملات، جلوگیری از ورود ضرر به متعهدله است. از آنجا که اصل بر صحت و لازم الاجرا بودن عقود است طرفین با قرار دادن حق فسخ ضمن قرارداد و پیش بینی ورود ضرر، از آن پیشگیری می کنند.

▪︎ حق فسخ مذکور در ماده ۳۸۵ قانون مدنی فسخ قانونی است که بدون توافق طرفین در قرارداد، صاحب حق می تواند به استناد این ماده و تحقق شرایط آن، فسخ را اعمال کند.

▪︎ فسخ انحلال یکطرفه معامله است. صاحب آن پس از ایجاد حق با ارسال اظهارنامه به طرف معامله اجرا فسخ را اعمال می کند.

▪︎ مورد معامله نباید از اموال تجزیه پذیر باشد. مالی تجزیه پذیر است که با تجزیه آن ضرری ایجاد نشود مانند معامله دو تخته فرش.

▪︎ عبارت “به شرط بودن مقدار معین” به این معناست که موضوع مورد معامله بایستی معین و معلوم باشد. فرضاً اگر ملک مورد معامله قرار می گیرد الزاماً شماره پلاک ثبتی (اگر دارای سابقه ثبتی است) و متراژ آن مشخص می شود.

▪︎ اگر در زمان تسلیم، مبیع کمتر یا بیشتر از مساحت مندرج در معامله باشد، حکم مقرر در ماده اجرا می شود.

▪︎ هریک از خریدار یا فروشنده حق فسخ قرارداد را خواهند داشت. چنانچه ملک کمتر از مقدار مورد معامله باشد، خریدار و اگر بیشتر باشد، فروشنده حق فسخ خواهد داشت.

 

جهت دریافت مشاوره تخصصی با شماره های ۰۹۱۲۲۰۹۲۰۴۶ – ۸۸۷۴۶۳۶۱ تماس بگیرید.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *