- موانع ارث و ممنوعیت ارث بری چیست؟ - 2024-07-24
- تفاوت های چک و سفته - 2024-07-24
- اثر خط خوردن عبارت حواله کرد در چک - 2024-07-22
حق فسخ بدون الزام متعهد در چهار مورد برای صاحب آن ایجاد می شود. اگر متعهد در موعد مقرر به تعهدش عمل نکند، الزام او به اجرای قرارداد از دادگاه درخواست می شود. در صورت عدم امکان الزام، متعهدله (کسی که تعهدش به سودش است) می تواند قرارداد را فسخ کند.
در مواردی حق فسخ به طور مستقیم به صاحب آن اعطا می شود. حق فسخ مستقیم در شرط فعل محل بحث است. در شرط صفت، در هر حال خواهان از طریق فسخ اقدام می کند.
در ادامه موارد حق فسخ بدون اینکه نیازمند دعوی الزام متعهد به ایفای تعهد باشد، بیان می شود.
همچنین شما می توانید برای مشاوره حقوقی، تنظیم دادخواست، شکواییه، لایحه دفاعیه، اظهارنامه و بررسی مدارک با ما در تماس باشید.
حق فسخ قرارداد چیست؟
حق فسخ ایقاعی است که با تحقق شرایط قرارداد با اراده صاحب آن اعمال می شود. اینکه با تخلف متعهد از ایفای تعهد الزام وی را از دادگاه نمود یا مستقیماً فسخ نمود بایستی قائل به تفکیک شد.
در مواردی الزاماً ابتدا دعوی الزام به انجام تعهد مطرح می شود. در صورت عدم امکان انجام، حق فسخ جاری می شود. برای مثال در موارد عدم پرداخت ثمن، عدم تحویل مبیع یا تاخیر در انتقال رسمی ملک باید ابتدا الزام را درخواست نمود.
صاحب حق فسخ باید پس از ارسال اظهارنامه مبنی بر فسخ قرارداد، دادخواست تایید فسخ به دادگاه حقوقی تقدیم نماید. ضمن دعوای مزبور سایر مطالبات خواهان نیز موضوع خواسته واقع می شود.
بیشتر بدانید:
موارد فسخ مستقیم قرارداد
۱- در مواقعی طرفین حق فسخ قرارداد را برای هر یک یا طرفین پیش بینی می کنند. در این صورت اگر متعهد به تعهدش در زمان تعیین شده عمل نکند، متعهدله می تواند قرارداد را فسخ کند. به این نوع توافق فسخ مستقیم معامله گفته می شود.
در این جا دیگر نیازی به مطرح کردن دعوی الزام به اجرای تعهد قبل از فسخ نمی باشد. طرفین می توانند بر خلاف ماده ۲۳۹ قانون مدنی که مقررات آن تکمیلی است و نه آمره، با یکدیگر چنین توافق کنند.
قوانین آمره عبارتند از مقرراتی که به موجب آنها به دلیلی وابستگی به نظم عمومی، طرفین قرارداد باید عین آن را اجرا نمایند. به عبارتی توافق مخالف قانون امکانپذیر نمی باشد.
در مقابل قوانین تکمیلی عبارت است از مجموع مقرراتی که طرفین ضمن عقد می توانند برخلاف آنها توافق نمایند. مقررات مربوط به معاملات و تعهدات اصولاً تکمیلی هستند.
بیشتر بدانید:
۲ – قراردادهایی که ضمن آنها مباشرت متعهد برای انجام موضوع قرارداد شرط شده باشد. به عبارتی مشخص شود صرفاً طرف قرارداد تعهد را انجام دهد. در این صورت چنانچه متعهد موضوع تعهد را ایفا نکند، قرارداد توسط متعهدله قابل فسخ است.
۳- اگر در معامله شرط شود خریدار برای پرداخت ثمن ضامن بدهد یا مالی را به رهن بگذارد. در صورت با عدم معرفی ضامن معتبر یا قبول ضمانت از سوی ضامن و یا عدم معرفی مالی جهت رهن، حق فسخ ایجاد می شود.
۴- در عقد اجاره در صورت تخلف از شروط ضمن عقد، حق فسخ برای موجر و مستاجر ایجاد می شود. بدون اینکه نیازی به دعوای الزام متعهد به انجام تعهد باشد.
جهت دریافت مشاوره تخصصی و اعطای وکالت با شماره های ۰۹۱۲۲۰۹۲۰۴۶ – ۸۸۷۴۶۳۶۱ تماس بگیرید.
ماده ۲۳۹ قانون مدنی
هر گاه اجبار مشروط علیه برای انجام فعل مشروط ممکن نباشد و فعل مشروط هم از جمله اعمالی نباشد که دیگری بتواند از جانب او واقع سازد طرف مقابل حق فسخ معامله را خواهد داشت.
ماده ۴۹۶ قانون مدنی
عقد اجاره به واسطه تلف شدن عین مستاجره از تاریخ تلف باطل می‌شود و نسبت به تخلف از شرایطی که بین موجر و مستاجر مقرر است خیار فسخ از تاریخ تخلف ثابت میگردد.
سوالات متداول
۱- اگر فسخ در قرارداد قید نشود تکلیف طرفین چیست؟
در این موارد ابتدا الزام متعهد به انجام تعهد از دادگاه حقوقی خواسته می شود. بعد نوبت به فسخ قرارداد می رسد.
۲- برای فسخ قرارداد باید چه اقدامی کرد؟
با ارسال اظهارنامه به متعهد، معامله فسخ می گردد. سپس تایید فسخ از دادگاه درخواست می شود.
۳- آیا می توان در قرارداد حق فسخ مستقیم قرار داد؟
طرفین می توانند شرط کنند در صورت عدم انجام تعهد، متعهدله بدون الزام به تعهد، معامله را فسخ کند.
